علي كريمي هم مي توانست مرد سال فوتبال جهان شود. شايد اين جمله براي خيلي ها نا مفهوم، عجيب و حتي مسخره باشد، اما به يك دليل مهم نگارنده به آن اعتقاد كامل دارد.
به نوشته قدس؛ ليونل مسي، كريس رونالدو، كاكا و چند نابغه ديگر چند سال اخير فوتبال جهان به اضافه ستارگان نسلهاي قبلي فوتبال در نهايت يا به موقعيتي كه در آرزوي كسبش بودند رسيدند و يا فراتر از چيزي كه تصور مي كردند شدند كه در هر دو حالت موفقيت بزرگي است.
اما نكته مهم چيزي است كه هميشه همراهشان بوده و در ذهنشان حضور داشته، يك جور «كد» يا رمز كه البته در طول تاريخ عامل موفقيت انسانهاي زيادي بوده. اين كد خيلي چيز غير عادي نيست - اصلاً نيست- اما نگه داشتنش داخل ذهن، مثل حفظ كردن كدي كليدي، دشوار است. اسم اين كد «اراده» است.ليونل مسي اگر مرد سال فوتبال دنيا مي شود از فرهنگي حرفه اي كه با اراده تعريف مي شود، در درون خودش برخوردار است. 13 ساله بود كه به بارسلونا آمد و تقريباً از 17 سالگي ستاره مشهوري بود.
در 18 سالگي پيراهن تيم ملي آرژانتين در جام جهاني 2006 به تن كرد و شايد اگر پكرمن در يك چهارم نهايي به او ميدان مي داد، راه راه پوشان آرژانتيني به جاي آلمان در دورتموند با ايتاليا بازي مي كردند.مسي سال 2009 با مسي سال 2005 از لحاظ فني زمين تا آسمان فرق دارد و اين محصول اراده اي بزرگ است.
مسي هر دو ورژن هم 2005 وهم 2009 از ستارگان فوتبال دنياست ولي نكته مهم اين است كه مسي وقتي در سال 2005 با ستايش آميزترين تمجيدها مواجه مي شود، بي خيال ادامه راه نمي شود و به صرف اينكه در سال 2005 بالقوه يكي از بهترينهاي فوتبال است.
او راه را مي رود و امروز هم كه به هر چي دلش خواسته رسيده باز هم راه موفقيت را ادامه مي دهد و اين اراده چيزي است كه ستاره اي مثل علي كريمي هيچ وقت درون خودش آن را پيدا نكرد. بسياري از فوتبالي ها او را كامل ترين فوتباليست تاريخ ورزش ايران مي دانند و بعضي از منتقدان، كامل ترين فوتباليست تاريخ آسيا.
علي كريمي اما با اين استعداد ناب تا توانست زمان مفيد را در فوتبالش از دست داد. او در بهترين زمان ممكن شهرتي در حد علي دايي و مهدوي كيا داشت.وقتي در جام ملتهاي آسيا 2004 ستاره بازيها لقب گرفت و از دوبي راهي مونيخ شد تصور آنهايي كه سالها بود كريمي را مي شناختند اين بود كه از مونيخ راهي تيمهاي بزرگتري مي شود و سرانجام عنوان بزرگي در فوتبال كسب مي كند.
مطمئن باشيد كريمي از نظر توانايي فني چيزي كمتر از بازيكنان رده يك فوتبال جهان ندارد، اما همين فاقد اراده بودن هيچ زمان اجازه نداد به جايي كه مي خواهد برسد. و جالب اينجاست كه هرگز حسرت گذشته را هم نمي خورد.
يكي از نزديكانش مي گويد: يك بار از كريمي درباره اهدافش در آينده و رسيدن به جايزه مرد سال فوتبال جهان كه آرزوي هر فوتباليستي است پرسيده و كريمي هم جواب داده است: خب حالا بهترين بازيكن جهان شدم، خب بعدش چي.حرف جالبي كه ما را ياد جمله كليدي علي دايي در مورد كريمي نيز مي اندازد. دايي جايي گفته بود: «اگر استعداد كريمي را داشتم بهترين فوتباليست دنيا مي شدم.» و از اين جمله مي توان برداشت ديگري هم ارائه داد، اينكه اگر علي كريمي هم از اراده علي دايي را داشت حالا مي توانست حتي مرد سال فوتبال جهان باشد.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر