Powered By Blogger

یکشنبه، دی ۱۳، ۱۳۸۸

تحليل واشنگتن تايمز از ادامه جنبش سبز ايران : گسترش زيرزميني جنبش مخالفان


اياسون آتاناسياديس- باربارا سلاوين

كارشناسان مسائل ايران مي گويند جنبش مخالفان ايران درحاليكه با تنوع و گروه هاي متعدد سازمان دهنده شامل دانشجويان بي شمار و بازماندگان شورش دانشجوئي سال 1999 روبروست، هنوز بايد يك رهبر كاريزماتيك براي خودش پيدا كند.

رهبران افتخاري جنبش، مير حسين موسوي و مهدي كروبي هستند. اين دو نامزد از قبول نتايج انتخابات خرداد ماه كه يك پيروزي «چشمگير» را به محمود احمدي نژاد هديه كرد، خودداري كرده اند.

سركوب هاي دولت توان آنها را براي حركت در ميان مردم محدود كرده است. پسر آقاي كروبي روز سه شنبه اعلام كرد مقامات تأمين حفاظت براي پدرش هنگام ترك خانه را قطع كرده اند و در واقع وي را تحت حبس خانگي قرار داده اند. به گزارش وب سايت هاي مخالفان، روز يكشنبه نيز خواهر زادۀ آقاي موسوي به منظور ارعاب اين نامزد ناراضي، به دست نيروهاي امنيتي كشته شد.

درحاليكه دولت بر روي اين دو چهره متمركز شده است، نسل جديدي از فعالان براي درصحنه نگهداشتن جنبش سبز در پشت صحنه به فعاليت مشغول اند.

كنت كتزمن كارشناس مسائل ايران در مؤسسه تحقيقات كنگره در واشنگتن گفت: «به نظر مي رسد هسته اي از رهبران دانشجوئي، فارغ التحصيلان اخير و كساني كه در سال 1999 دانشجو بودند وجود داشته باشند.» وي گفت اين رهبران، «بر روي حركت فارغ از خشونت توافق كرده اند و سعي مي كنند با نسل والدين شان » و پشتيبانان خارج از كشور ارتباط برقرار كنند.

آقاي كتزمن گفت اين فعالان به دلايل امنيتي، گروه هاي ده نفره اي را تشكيل داده اند.

كتزمن گفت: «آنها بسيار خوش بين هستند. اعتقاد دارند كه ظرف شش ماه تا يكسال از شر رژيم خلاص خواهند شد. آنها احساس مي كنند جمع زيادي از افراد امنيتي در حال پا پس كشيدن هستند زيرا نمي دانند اين قضيه به كجا مي انجامد و آنها نمي خواهند در طرف بازنده قرار داشته باشند.»

امير عباس فخرآور 35 ساله و رهبر سابق دانشجوئي كه چند سالي را در زندان ايران گذرانده و اكنون در واشنگتن زندگي مي كند، گفت ارتباط ها از طريق فيس بوك و اسكايپ برقرار مي گردد و فعالان قصد دارند يك «شوراي انقلاب» متشكل از 15 نفر از افراد داخل و خارج كشور تشكيل دهند تا «جنبش سبز ايران» را رهبري كند. وي گفت ممكن است اين گروه رهبري تا پيش از 22 بهمن سال جاري (سي و يكمين سالگرد سقوط محمد رضا شاه پهلوي) به وجود آيد. 22 بهمن يك تعطيلي رسمي ديگر است كه احتمالاً با حضور معترضان در خيابان براي ادامه تظاهرات شان همراه خواهد شد.

نادر اسكوئي كارشناس مسائل ايران و مشاور دولت ايالات متحده مي گويد: «احتمالاً چند ماهي باقي مانده تا يك رهبري مشخص پا به عرصه بگذارد.»

وي گفت: «سازمان هاي دانشجوئي در دانشگاه هاي عمده هنوز منسجم ترين گروه ها هستند و البته سازمان هاي ديگري نيز وجود دارند كه غير سياسي اند و محيطي را براي چرخش اخبار اقدامات طراحي شده و شعارهائي كه منتشر مي شوند فراهم مي آورد؛ از جمله مي توان به سازمان هاي نقاشان، خوش نويشان و ... اشاره كرد.»

«دانشجويان و جوانان هنوز موتور محرك جنبش هستند، اما اين جنبش به سرعت در حال گسترش به پدر و مادرهايي است كه از فرزندانشان پشتيباني مي كنند.»

برخلاف جنبش دانشجوئي سال 1999، جنبش فعلي از محدوده دانشگاه ها عبور كرده و به گروه هاي مجزا و موازي، از جمله فعالان حقوق بشر، زنان، روحانيون ناراضي، بيكاران و خيل افراد سازمان دهي نشده از نسل سوم گسترش يافته كه همگي از نظام فعلي ناراضي اند.

ورود روحانيون به جنبش كه در هفته ها و ماه هاي اوليه پس از انتخابات خردادماه ناچيز بود، پس از درگذشت آيت الله حسينعلي منتظري در 20 دسامبر شدت گرفته است. منتظري يك روحاني ناراضي بود كه زماني جانشين رهبري عالي كشور محسوب مي شد. تلاش هاي دولت براي محدود ساختن عزاداري وي، هزاران شيعه وفادار و مردم خشمگين را به شهر مقدس قم و نجف آباد كشاند. نجف آباد، زادگاه آيت الله منتظري، به دنبال اين ناآرامي ها با حكومت نظامي روبرو شد.

روح الله شهسوار فعال جوان از شهر مشهد كه پس از بازداشت هاي گسترده از كشور گريخت و اكنون روزنامۀ نداي سبز را از پاريس اداره مي كند، گفت: «اصلاح طلبان تظاهراتي را براي بزرگداشت منتظري سازمان دهي كردند. گروه انقلاب سبز از پشتيبانان اصلاح طلب خاتمي، كروبي و موسوي تشكيل شده كه در تركيه، فرانسه، بلژيك و نيز داخل ايران پخش شده اند.»

بسياري از افراد تبعيدي براي كنترل جنبش با هم رقابت مي كنند. آقاي فخرآور و رضا پهلوي، فرزند شاه فقيد ايران، در بين اين عده قراردارند.

آقاي پهلوي روز پنجشنبه از كشورهاي جهان خواست سفيران خود را از تهران فرا بخوانند. او در مصاحبه اي با خبرگزاري آسوشيتدپرس، حال و هواي ناآرامي هاي فعلي ايران را با «شرايط انقلاب» توصيف كرد كه به سرنگوني پدرش انجاميد. وي در عين حال گفت تفاوت در اين است كه اين بار، مردم مي دانند چه مي خواهند؛ يك دموكراسي سكولار.

تجربۀ يكي از خبرنگاران واشنگتن تايمز در ايران بلافاصله پس از انتخابات خرداد ماه، ايده اي از نحوه سازماندهي شدن تظاهرات در آن كشور به دست مي دهد.

يكي از رهبران دانشجوئي در خوابگاه يكي از دانشگاه هاي تهران، دستورالعمل هاي كوتاهي را از طريق تلفن همراهش براي دانشجوهاي داخل خيابان مي فرستاد.

او گفت: «بگذاريد سطل آشغال هاي بيشتري آتش بزنند، اما بانك ها را آتش نزنند.»

اتاق محقر او با يك گلدان كاكتوس تزئين شده بود و در آن، يك تلويزيون كوچك و شيشه اي كه در اثر پرتاب سنگ شبه نظاميان بسيجي در هفته گذشته خرد شده بود، به چشم مي خورد.

كسي كه با تلفن همراه اين رهبر دانشجوئي تماس گرفته بود، خبر داد: «طرفداران موسوي به تجريش نزيك مي شوند». اين نشان مي داد تظاهركنندگان براي حركت به سوي ديگر شهر سازماندهي شده اند تا توان پليس براي پاسخگوئي و عكس العمل را تحت الشعاع قرار بدهند.

اين رهبر دانشجوئي يكي از صدها فعالي بود كه از زمان آغاز بحران، به حركت زير زميني روي آورده اند تا در خانه همفكران و در روزهاي ظهور تظاهرات، مقاومت عليه دولت را سازماندهي كنند.

جواد صالحي اصفهاني استاد اقتصاد ويرجينيا تك و كارشناس مسائل ايران گفت، آقاي موسوي نخست وزير سابق كشور و انقلابي محكم و قدرتمند، هنوز پتانسيل رهبري جنبش را دارد.

وي گفت: «او تا اينجاي كار خوب عمل كرده است. فكر نمي كنم او رهبري را به خارج از كشور ببازد. مقبوليت گسترده اي دارد و احتمالاً بايد با برخي از عناصر داخل جنبش كه در جهت سرنگوني جمهوري اسلامي فشار وارد مي كنند، مقابله كند.»

آقاي كتزمن گفت بسياري از جواناني كه با آنها تماس داشته، به اصلاح طلبان علاقه اي ندارند. وي گفت اين فعالان جوان، رسانه هاي خارجي را بدليل توجه بيش از حد به موسوي سرزنش مي كنند.

ممكن است با بالاگرفتن خشونت ها و بادرنظر گرفتن نقش سپاه در اين شرايط، رهبري نيز نظامي شود.

آقاي كتزمن گفت، فارغ از اينكه رهبري با چه كسي باشد، «قطعاً رژيم با مشكل روبرو شده است.»


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر