پسري كه مادرش را با ضربات متعدد چاقو به قتل رسانده و جسدش را در بيابان رها كرده بود ديروز در برابر قضات دادگاه كيفري استان تهران قرار گرفت و از آنها خواست زودتر وي را اعدام كنند.
به گزارش خبرنگار ما در ابتداي جلسه محاكمه فلاحي به عنوان نماينده دادستان تهران در جايگاه حاضر شد و به قضات شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران گفت؛ «29 خردادماه سال 85 فرزندان زني ميانسال به ماموران خبر دادند مادرشان گم شده است. آنها اعلام كردند فكر مي كنند برادر بزرگ شان از سرنوشت او خبر دارد. بعد از انجام تحقيقات سرانجام پسر بزرگ اين زن به نام حسين به قتل مادرش اعتراف كرد و گفت بعد از وارد آوردن ضربات متعدد وي را كشته و جنازه را در بيابان رها كرده است. اكنون من به عنوان نماينده دادستان خواستار مجازات متهم هستم.» در ادامه فرزندان مقتول در جايگاه حاضر شدند و براي برادر 28 ساله شان تقاضاي قصاص كردند. آنها گفتند؛«با اينكه مادرمان حسين را بيشتر از ما دوست داشت او مادرمان را به قتل رساند. البته پدرمان هم در اين ماجرا مقصر است. او معتاد بود و هرگز جلوي رفتارهاي زشت حسين را نمي گرفت. بعد از مرگ مادرمان پدرمان ما را رها كرد و رفت. اگر پدر ما درست با حسين رفتار مي كرد او به خودش اجازه نمي داد مادرم را بكشد.» سپس حسين به دفاع از خود پرداخت و گفت؛ من اتهام قتل را قبول دارم و حرفي براي گفتن ندارم و فقط تقاضا دارم هر چه زودتر درخواست اولياي دم را اجرا كنيد. من با قصاص راحت مي شوم. متهم در پاسخ به اين سوال كه چرا مادرش را به قتل رساند، گفت؛ نمي دانم چرا اين كار را كردم. در اين مدت كه زندان بودم شرايط خوبي نداشتم و به خاطر مشكلاتي كه داشتم حافظه ام را از دست دادم. به همين خاطر هم چيزي به ياد ندارم كه بگويم. البته مادرم مي دانست مي خواهم او را بكشم. چند روز قبل از حادثه چاقويي خريده و آن را به مادرم نشان داده بودم. مادرم از اينكه مي خواستم وي را بكشم هيچ ابايي نداشت. مادرم رفتارش با من عوض شده بود و نمي خواست در زندگي ام پيشرفت كنم و كارهايي مي كرد كه من ناراحت مي شدم. من فكر مي كنم مادرم را طلسم كرده بودند. متهم ادامه داد؛ از 20 سال قبل خانواده پدر و مادرم با هم اختلاف داشتند. دو سال قبل هم پدر و مادرم با هم مشكل پيدا كردند و مادرم مدام به خانه مادر و برادرش مي رفت. پدرم از اين كار ناراحت مي شد. پدرم معتاد نيست و در اين مدت هم خرجي خانواده را مي داد اما حالا كه مادرم فوت شده به خانه مادرش رفته است و در آنجا زندگي مي كند. حسين درباره نحوه قتل گفت؛ شب حادثه تصميم خودم را گرفتم و وارد خانه شدم. ساعت 12 شب بود. برايم سخت بود كه اين كار را بكنم اما تصميم خودم را گرفته بودم. چندين ضربه چاقو به بدن او زدم و در نهايت مادرم روي زمين افتاد و جان داد. بعد از آن جسدش را لاي چادري پيچيدم و از خانه خارج كردم و در بياباني رها كردم. بعد از دفاعيات وكيل مدافع متهم، حسين در برابر قضات ايستاد تا آخرين دفاعيات خود را بگويد. وي گفت؛ من اتهام قتل را قبول دارم و از قضات مي خواهم هرچه زودتر حكم قصاص را اجرا كنند. بنا بر اين گزارش بعد از پايان دادگاه هيات قضات شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران براي صدور راي دادگاه وارد شور شدند.
به گزارش خبرنگار ما در ابتداي جلسه محاكمه فلاحي به عنوان نماينده دادستان تهران در جايگاه حاضر شد و به قضات شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران گفت؛ «29 خردادماه سال 85 فرزندان زني ميانسال به ماموران خبر دادند مادرشان گم شده است. آنها اعلام كردند فكر مي كنند برادر بزرگ شان از سرنوشت او خبر دارد. بعد از انجام تحقيقات سرانجام پسر بزرگ اين زن به نام حسين به قتل مادرش اعتراف كرد و گفت بعد از وارد آوردن ضربات متعدد وي را كشته و جنازه را در بيابان رها كرده است. اكنون من به عنوان نماينده دادستان خواستار مجازات متهم هستم.» در ادامه فرزندان مقتول در جايگاه حاضر شدند و براي برادر 28 ساله شان تقاضاي قصاص كردند. آنها گفتند؛«با اينكه مادرمان حسين را بيشتر از ما دوست داشت او مادرمان را به قتل رساند. البته پدرمان هم در اين ماجرا مقصر است. او معتاد بود و هرگز جلوي رفتارهاي زشت حسين را نمي گرفت. بعد از مرگ مادرمان پدرمان ما را رها كرد و رفت. اگر پدر ما درست با حسين رفتار مي كرد او به خودش اجازه نمي داد مادرم را بكشد.» سپس حسين به دفاع از خود پرداخت و گفت؛ من اتهام قتل را قبول دارم و حرفي براي گفتن ندارم و فقط تقاضا دارم هر چه زودتر درخواست اولياي دم را اجرا كنيد. من با قصاص راحت مي شوم. متهم در پاسخ به اين سوال كه چرا مادرش را به قتل رساند، گفت؛ نمي دانم چرا اين كار را كردم. در اين مدت كه زندان بودم شرايط خوبي نداشتم و به خاطر مشكلاتي كه داشتم حافظه ام را از دست دادم. به همين خاطر هم چيزي به ياد ندارم كه بگويم. البته مادرم مي دانست مي خواهم او را بكشم. چند روز قبل از حادثه چاقويي خريده و آن را به مادرم نشان داده بودم. مادرم از اينكه مي خواستم وي را بكشم هيچ ابايي نداشت. مادرم رفتارش با من عوض شده بود و نمي خواست در زندگي ام پيشرفت كنم و كارهايي مي كرد كه من ناراحت مي شدم. من فكر مي كنم مادرم را طلسم كرده بودند. متهم ادامه داد؛ از 20 سال قبل خانواده پدر و مادرم با هم اختلاف داشتند. دو سال قبل هم پدر و مادرم با هم مشكل پيدا كردند و مادرم مدام به خانه مادر و برادرش مي رفت. پدرم از اين كار ناراحت مي شد. پدرم معتاد نيست و در اين مدت هم خرجي خانواده را مي داد اما حالا كه مادرم فوت شده به خانه مادرش رفته است و در آنجا زندگي مي كند. حسين درباره نحوه قتل گفت؛ شب حادثه تصميم خودم را گرفتم و وارد خانه شدم. ساعت 12 شب بود. برايم سخت بود كه اين كار را بكنم اما تصميم خودم را گرفته بودم. چندين ضربه چاقو به بدن او زدم و در نهايت مادرم روي زمين افتاد و جان داد. بعد از آن جسدش را لاي چادري پيچيدم و از خانه خارج كردم و در بياباني رها كردم. بعد از دفاعيات وكيل مدافع متهم، حسين در برابر قضات ايستاد تا آخرين دفاعيات خود را بگويد. وي گفت؛ من اتهام قتل را قبول دارم و از قضات مي خواهم هرچه زودتر حكم قصاص را اجرا كنند. بنا بر اين گزارش بعد از پايان دادگاه هيات قضات شعبه 74 دادگاه كيفري استان تهران براي صدور راي دادگاه وارد شور شدند.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر